Tadı tuzu kalmadı buraların,
Bak o da gitti, öbürü de gidecekmiş,
Zaten öncekiler de güzel atlarına binip gitmişti.
Kim kaldı geriye bizden başka. Yoksa...
Yoksa gerçekten, demirin tuncuna,
İnsanın piçine mi kalmıştık?
Susma söylesene,
Dostlar da gelir mi dersin?
Ya o deniz, orada da coşkulu çarpar mı sahillere?
Peki ya kuşlar, buraların şarkısını söylerler mi bana?
Konuşsana, götürebilir miyiz çocukluğumuzun sokaklarını?
Ya da ilk aşkın heyecanını yaşadığımız o parkı?
Hatırladın mı çaldığımız erikleri?
Sığar mı dersin o ağaçlar çantamıza.
Bilirim yalan söyleyemezsin ama sus.
Peki, neydi bizi anılarımızdan koparmak isteyen?
Asi gibi oradan oraya sürükleyip çılgına çeviren...
Gözlerimizi bağlasak yine de görür müyüz gerçekleri?
Kulaklarımıza tıkasak duyar mıyız yalanları?
Ya da bir gözlük taksak toz pembe olmaz mı buralar?
Ne dersin, kalmak gitmekten niçin zor buralarda?
Erdinç Yermez
6 Nisan 2020 (yeniden yayınlıyorum)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder